“บูสุ” เป็นภาษามลายู แปลว่า “เหม็น”บูสุ อีกความหมายหนึ่ง คือ “สุดท้าย” เป็นการละเล่นพื้นเมืองชนิดหนึ่งของจังหวัดสตูล สมัยก่อนเด็กๆ ชอบเล่นกันมากเพราะเล่นได้หลายคน ยามว่าก็ชวนกันมาเล่นกัน ผู้เขียนจำได้ว่าในวัยเด็กผู้เขียนและเพื่อนๆ จับกลุ่มเล่น บูสุ
กาเนะ ชื่อหมู่บ้านตั้งอยู่ในตำบลเกตรี อำเภอเมืองสตูลกาเนะ (kaneh) แปลว่า ต้นชะมวงเป็นไม้ยืนต้นชนิดหนึ่ง
กาแบง ชื่อหมู่บ้านตั้งอยู่ในตำบลแหลมสนอำเภอละงูมาจากภาษามลายู เฆอแบง (gebeng)รากศัพท์เดิม เป็นภาษาอังกฤษ cabin หมายถึงส่วนกลางของลำเรือ ตามตำนานเรือสำเภาล่ม ส่วนกลางของลำเรือลอยมาติดที่หมู่บ้านกาแบง
ตันหยงโป เป็นทั้งชื่อบ้านและตำบล ขึ้นต่ออำเภอเมืองสตูล จังหวัดสตูล พื้นที่เป็นแหลมทอดยาวออกไปในทะเล มีป่าชายเลนขึ้นอยู่รอบหมู่บ้าน ในส่วนพื้นที่บนแหลมมีไม้ยืนต้นชนิดหนึ่งขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก ชาวบ้านเรียกว่า "ต้นปาบ" มีลักษณะคล้ายต้นมะม่วง มีผลแบนๆ
ตันหยงกลิง ชื่อหมู่บ้านตั้งอยู่หมู่ที่ ๓ ตำบลเกาะสาหร่ายอำเภอเมืองสตูล จังหวัดสตูล ตันหยงกลิง แปลว่าแหลมพวกกะลิงหรือแขกกะลิง คำว่า ตันหยง (tanjung) แปลว่าแหลม คำว่า กลิง มาจาก Kalinga เป็นชาวอินเดียผิวคล้ำร่างเล็กถิ่นเดิมอยู่ที่แคว้น Kalinga ทางตอนใ
ท่าคลอง เป็นชื่อหมู่บ้าน ตั้งอยู่ หมู่ที่ ๔ ตำบลฉลุง อำเภอเมืองสตูล จังหวัดสตูล กว่า ๒๐๐ ปีมาแล้ว มีชาวจีนรุ่นแรกๆ จากประเทศจีน ล่องเรือไปตามชายทะเลเข้าคลองมำบัง จนมาถึงบ้านจีน (ตำบลฉลุง) เห็นว่าทำเลที่นี่เหมาะแก่การเพาะปลูก ทำสวนทำไร่ จึงตั้งบ้านเรื
สุไหงมูโซ๊ะ ชื่อหมู่บ้านขึ้นต่อตำบลแหลมสน อำเภอละงู เป็นเกาะเล็กๆ ในทะเลอันดามัน มาจาก คำว่า สุไหง (Sungai) แปลว่า แม่น้ำลำคลอง ส่วนคำ มูโซ๊ะ (Musuh) แปลว่า ข้าศึก ศัตรู สุไหงมูโซ๊ะ จึงแปลว่า คลองศัตรู (ไม่ทราบความเป็นมา)
จังหวัดสตูล มีลักษณะเป็นพื้นที่ราบสลับกับภูเขา พื้นที่ทางทิศเหนือและทิศตะวันออก เป็นเนินเขาและภูเขาสูงสลับซับซ้อนอยู่มากมาย โดยมีทิวเขานครศรีธรรมราชแบ่งเขตจังหวัดสตูลกับจังหวัดสงขลา และทิวเขาสันกาลาคีรีแบ่งเขตประเทศไทยและประเทศมาเลเซีย ซึ่งเป็นต้นน้
ตึกสถาปัตยกรรมแบบชิโนโปรตุกีส อำเภอทุ่งหว้า จังหวัดสตูล เป็นตึกรูปแบบสถาปัตยกรรมผสมผสานระหว่างโปรตุเกส จีน และมลายู ที่หาดูได้ในแถบจังหวัดชายฝั่งทะเลอันดามัน เช่น ภูเก็ต กระบี่ ตรัง สตูล เท่านั้น สำหรับจังหวัดสตูลมีแต่ที่อำเภอทุ่งหว้าและอำเภอเมือง
“คฤหาสน์กูเด็น” เรียกตามชื่อผู้สร้างคฤหาสห์หลังนี้คือ"กูเด็น บิน กูแมะ" (พระยาภูมินารถภักดี) เจ้าเมืองสตูลในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ระหว่าง พ.ศ. ๒๔๔๑ – ๒๔๕๙ เริ่มก่อสร้างปีใดไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด แต่คาดว่าน่าจะสร้างเสร็จในปี